DETERGENTE, de Ruy Ventura
(excertos traduzidos para catalão por Joan Navarro)



E, no entanto, há luz no meio do entulho: livros, colocados numa mão incerta cuja humidade permite o nascimento de fungos e, mais tarde, de pequenas plantas. (Haverá por ali um grão de mostarda ou outra semente cuja árvore um dia reconheceremos?) Livros e tecidos impuros, com húmus e estrume no meio da batalha.

I, malgrat tot, hi ha llum enmig dels enderrocs: llibres col·locats en una mà vacil·lant la humitat de la qual permet el naixement de fongs i, més tard, de petites plantes. (¿Hi haurà per allà un gra de mostassa o una altra llavor l’arbre de la qual un dia reconeixerem?) Llibres i teixits impurs, amb humus i fems enmig de la batalla.



Não há paisagem além do quadro ou da fotografia, escrevi como se estivesse na caverna. No meio do lixo, talvez recolha imagens sem movimento. Terei assim alguma consolação, pois nada mais serei do que um silo abandonado, onde se lançam cacos e restos de comida.

No hi ha paisatge enllà del quadre o de la fotografia, vaig escriure com si fos a la caverna. Enmig de les escombraries, tal vegada recolliré imatges sense moviment. Tindré així alguna consolació, ja que no seré res més que una sitja abandonada, on s’hi llencen testos i restes de menjar.



E se as palavras, reduzidas a pele e osso, fizerem parte do entulho que nos sufoca no fundo da vala?
I si les paraules, reduïdes a pell i os, fan part de la runa que ens sufoca al fons de la fossa?




Quem abandonou esta casa? Quem habita hoje nesta casa? A foz não existe sem presença. Deixa na pedra uma inscrição de luto, que a boca não poderá beber.
¿Qui abandonà aquesta casa? ¿Qui viu avui en aquesta casa? L’embocadura no existeix sense presència. Deixa en la pedra una inscripció de dol, que la boca no podrà beure.


Falta-lhe a nascente. As letras sobrepõem-se na fachada. Há luz derramada pela nave, sem que as palavras sejam capazes de recuperar a penumbra. (Ninguém pode viajar quando o ruído impede a veneração e o dinheiro tilinta nas mãos, com vaidade.)
Li falta la deu. Les lletres se sobreposen en la façana. Hi ha llum vessada per la nau, sense que les paraules siguin capaces de recuperar la penombra. (Ningú no pot viatjar quan el soroll impedeix la veneració i el diner dringa en les mans, amb vanitat.)

Sem comentários: